I Honour Thee

                   
“Alles is veranderlijk, niets blijft bij het oude”

Boeddha

We weten dat niets bij het oude blijft en het leven, inclusief wijzelf, voortdurend onderhevig is aan verandering. In de praktijk echter leeft de mens in onze Westerse samenleving een andere realiteit. We bewegen ons alsof we vastomlijnde entiteiten zijn, die handelen in een al even zo vastomlijnd en maakbaar kader. Veranderingen, en dan met name die welke we niet aan hebben zien komen, die waar we niet vrijwillig in mee zijn gegaan of die onomkeerbaar van aard zijn, passen moeilijk in die realiteit. We veroordelen deze veranderingen omdat ze ons zelfgecreëerde fundament doen afbrokkelen, onze persoonlijke plannen en verwachtingen doorkruisen en reageren dan ook vaak met verzet in de vorm van ontkenning, verdriet of zelfs woede. 

Soms zien we na verloop van tijd dat de wending die het leven genomen heeft ‘goed’ voor ons is geweest, soms zien we dat het ‘anders’ is geworden en accepteren we dat. Maar vaker dan ons lief is achtervolgt het ons nog lange tijd als een ‘pijnpunt’ of maken we onbewust van dat pijnpunt een nieuw fundament of kader, een sluier waardoor we de rest van ons leven gadeslaan en ervaren, met alle emotionele, mentale en fysieke gevolgen van dien, voor onszelf en onze omgeving. 

In andere delen van de wereld, waar men leef- en zienswijzen zoals bijvoorbeeld het Boeddhisme, Sjamanisme of Hindoeïsme aanhangt, ziet men niet alleen de betreffende verandering of het verlies als het werkelijke leed, maar vooral ook onze gehavende relatie met de fenomenen ‘verandering’ en ‘vergankelijkheid’. Zoals eerder gezegd zijn we namelijk geneigd deze allesdoordringende en altijd aanwezige aspecten van het leven te ontkennen, een ontmoeting uit de weg te gaan of slechts in beperkte mate toe te laten in het leven van alledag. Met dit gedrag bannen we een basaal deel uit van ons menselijk bestaan, negeren we een essentieel stuk van het leven zelf of geven we haar op z’n minst niet de aandacht en de waardering die ze verdient. Want is het niet zo dat leven alleen maar mogelijk is door verandering en vergankelijkheid, dat leven in feite verandering en vergankelijkheid is. 

Begeleiding van mensen die door een periode van grote verandering gaan, richt zich dan ook vanuit de laatst genoemde tradities, naast het leren omgaan met het gemis van wat eens was of het een plekje geven van wie eens was, vooral op het herstellen van hun gehavende relatie met de veranderende en vergankelijke aard van het leven. Of wellicht beter gezegd met dat stuk van henzelf dat simpelweg weet dat verandering en vergankelijkheid inherent is aan het leven, dat stuk dat in feite verandering en vergankelijkheid ís en leeft. 

De initiatiefneemster van I Honour Thee, Brenda Ensing, voelt zich vertrouwd en verbonden met de bovenstaande manier van leven. Ze heeft zich tijdens het ontwerpen en vervaardigen van haar ‘Vergankelijkheidstextiel’ en ‘Reisgenoten’ dan ook laten inspireren door deze ziens- en leefwijzen.